Andre Gide 1947’de Nobel ödülü almış Fransız bir yazar. Homoseksüelliği nedeniyle çok tepkiler almış, Gide severler tarafından tutunamayanlardan biri olarak nitelendirilen hem içimizden birilerini anlatan, hem de aslında konuşmaya korkulan konuları dile getirmekten çekinmeyen bir yazardır.
Pastoral Senfoni, kısa bir hikayedir. Beethoven’ın Pastoral Senfoni adlı eserinden almıştır adını. Hikayenin bir yerinde renkleri anlatmak ister Peder, küçük kız Gertrude’a. İşte bu senfoninin tınılarıyla birleştirir renkleri ve gerçekten insanın hayal gücünü zorlayan bir anlatım çıkar ortaya.
Hikayenin konusu, bir din adamının bir şekilde bulup eve getirdiği kör kızla olan sevgisi, aşkıdır. Eve girdiği andan itibaren pederin karısı tarafından tepkiyle karşılanır Gertrude. Hem pistir, hem konuşamıyordur, hem kördür ve zekasından da şüphe edilmektedir. Peder Gertrude’u yıkar, temizler, yeni kıyafetler giydirir ve ona konuşmayı öğretir.
Birlikte zaman geçirdikçe Gertrude Pedere aşık olur. Ve bu aşktan rahatsızlık duymaz. Çünkü düşündüğü şey kör bir kızla kimsenin evlenmeyeceğidir ve bu durumda pederle birbirlerini sevmelerinin bir zararı yoktur.
Peder’in oğlu, Gertrude’a piyano çalmayı öğretir. Aralarında bir yakınlaşma olur.
Peder bundan rahatsızlık duyar ve oğlunu evden uzaklaştırır.
Aradan geçen zamanda bir gün Gertrude’un gözleri ameliyatla açılır ve işte o zaman küçük kız sevdiği kişinin aslında pederin oğlu olduğunu anlar. Dünyanın hiç de gözleri kör iken gördüğü gibi olmadığını da.
Ben çok sevmiştim bu hikayeyi. Anlatım, betimlemeler çok güzel.
Gide, zor okunan ama anladıkça da çok seveceğiniz bir yazar.
Bu hikayenin Türkiye'de artık basımı yok bildiğim kadarıyla. Eğer sahaflarda bulursanız alın okuyun kitaplığınızda bulunsun. Tavsiye ederim.
Paylaş
